KARŞILIKSIZ SEVGİ


Sevgi; yüreğimizde bir başkasına karşı sunulan sonsuz imtiyazlar topluluğudur. Kime karşı olduğu hiç fark etmez. Bazen bu bir sevgiliye bazen bir çocuğa bazen de bir çiçeğe olabilir. Sevgi şefkattir aslında. Onu koruma duygusudur. İsteriz ki en iyi olan her şey sevdiklerimizin olsun. Onların yaşamlarında hiç acıya yer olmasın. Fakat hayat buna izin vermez. Çünkü nefes alıp vermenin getirdiği sorumluklarda vardır.

Hayatta yorulduğumuzu hissettiğimiz anlar olmuştur mutlaka. Yaslanacak bir omuz aradığımız zamanlar. Yalnızlık duygusu ile baş başa kaldığımız geçmez dakikalar. Oysa hiç aklımıza gelmez onların varlıkları. Belki aynı çatı altındayızdır beklide çok uzakta ama fark etmez. Fark edemeyiz onları. Oysa onlar karşılıksız sevgi kahramanlarıdırlar. Fedakâr, alçak gönüllü, yürekten seven, bağışlayıcı, elleri öpülesi insanlardır. Kim mi bunlar. Analarımız, babalarımız. Bizim için canlarını seve seve verebilecek yeryüzündeki tek insanlar. Ne kadar da çok kızarız değil mi onlara. Aman her işime karışıyorlar diye dert yakınırız arkadaşlarımıza. Boşuna dememiş ozan ‘ana gibi yar vatan gibi diyar olmaz’ diye. Yar zannettiklerimiz çekip gittiğinde anlarız analarımızın değerini. Dosttun en kederli anında olmadığında yanında anlarsın babanın değerini. Şimdiki gençlik daha da bi uzaklaşmaya başladı ailesinden. Avrupa’nın özgürlükçü yaşam tutumu bizim gençliğimize de sirayet etmeye başladı. En azından bayramlarda şenlenen ev sofraları şimdilerde kurulmuyor. Yaşlı ana baba için bayramın sıradan bir günden farkı olmuyor. Bayramlar artık Uludağlarda, sahillerde yaşanıyor. Bayram sabahları sadece hüzün getiriyor karşılıksız sevgi kahramanlarına. Gece çalan telefon rahatsızlık veriyor doğum günümüzü kutlamak için aramış olsalar bile. Bilmem gamsız vicdanlarımızı sızlatır mı o cevap ‘özür dilerim oğlum rahatsız ettiğim için. Filanca yıl sende beni bu saatte rahatsız etmiştin’ Kendimize soralım bize bu kadar hak etmediğimiz halde karşılıksız sevgi besleyen ailemiz bunu hak ediyor mu? Yaptığımız o kadar hataya rağmen içlerinde küçücük dahi olsun nefret beslemeyen insanlar. En düşmüş, en yalnız kaldığımız vakit dahi yanımızda olan insanlar sizce bunları hak ediyor mu? Ya huzur evlerini bekleyenler… Bu insanlar bizi karşılıksız sevdikleri için mi değer göstermiyoruz acaba? Oysa sevdiğimiz bir kız için yapmayacağımız şey yoktur. Onun için ailemize karşı çıkarız. Onun için evimizi terk ederiz. Onun için huzur evlerini doldururuz ve sonra… Çeker gider. Dost sandıklarımız için kırarız onları. ‘oğlum o arkadaşlar tekin değil’ ‘kızım o kızdan uzak dur’ dedikleri için kızarız. Bile bile yanlış yaptıktan sonra yine onların sevgi dolu kucaklarına koşarız. Çünkü biz evladız. Karşılıksız sevgi sömürgecileri.



Benim ailem, sizin aileniz hepsi birer kahraman. Hepsi dünyada sevgiyi en iyi temsil eden birer abide. Gelin onların bu karşılıksız sevgilerine karşı bizlerde üstümüze düşeni yapalım. Onlara sahip çıkalım. Bizlerde sevgimizle onların yüzünü güldürelim. Bir kerede bir şeyin değerini kaybetmeden anlayalım.


Sair_yurek Mehmet ŞAHİN

Aşk kitabı derki…
İlkin seyredemezsin ceylanın gözlerini
Utangaçlığı yanağındaki allıklarda gizli
Bahane üretme vermez elini
Kalbine sor da söyle o iki kelimeyi

Yeterlimiydi aşk için bir erkek bir dişi
Tanımadan daha birbirlerini iki kişi
Temaşa ederek çehrelerinin güzelliğini
Gerçekten sevebilirler miydi?

Galiba anlıyorum şimdi
Ne yanlış zaman bizimkisi
Ne de yanlış yer
Bu devirdeki herkes gibi
Sadece aşkı kurgu zannetmekti

İlk buluşmada mı tutmalıydım ellerini
Seyre dalmışken gözbebeklerini
Bu kadar kolay söylenebilir miydi?
Seni seviyorum sözcükleri

Beklide bu yüzden
Gözlerinde mahkûm
Duygularımın sorgusunda
Söylemesi ne kadar zor olsa da
Geç kalınmış,
Acı bir itiraftır sana

Sürdüremiyorum artık bu yalanı
Açamadım sana yüreğimin kapılarını
Gözlerin durdursa da zamanı
Yaşatamam sana düş kırıklığı

Özür dilerim
Sevebilirim sanmıştım

Sair_yurek Mehmet SAHİN

özlüyorum
ruhundan ayrıldığım gibi özlüyorum
okyanus gibi asi gözlerinin mavisini
güneş gibi sıcak saçlarının sarısını özlüyorum

istiyorum
yüreğinde olamasamda yanında olmak istiyorum
sevgimi hissettirmek
yüreğimin sesini dinlettirmek istiyorum

biliyorum
ben ne yüreğindeim ne de düşüncelerinde
gözlerin beni aramıyormuş
ellerin beni hissetmiyormuş
yanılgılar dünyası
yine ben kaybeden
yine ben vazgeçilen

dünya hep aynı dönüyor
başedilemez
kuşlar hep aynı yere göç ediyor
değiştirilemez
rüzgarsa hep farklı yöne esiyor
ve biliyorum
bir gün benimlede esecek rüzgar

İNCİ TANESİ zeynep tunc

bir heyecanla uyandım bu sabah
yüreğim leyla misali aşık
bedenim bir kuş gibi özgürdü
bir tek seni düşünüyordu aklım
damarlarım bir tek senin için atıyordu
sensiz günüm, sensiz saatim geçmiyordu
seninle yatıp seninle kalkar oldum
yemeğim, ilacım, yorganım oldun
nefes alamıyorum sensiz
ne yapar bu beden sebepsiz
ulaşamıyorum şimdi sana ama
yüreğim hep seninle unutma

İNCİ TANESİ zeynep tunc

yıllar yılı kuvaladı geldik biz bu yaşa
önce sevmeyi öğrendik alışana kadar acıya
mutluluk nedir bilmedik mutlu edene dek
yıllar yılı kovaladı geldik biz bu yaşa

şiir yazmayı öğrendik okumayı sökene kadar
aşk zannettik hayatı hüzünle yoğrulana kadar
sevmek harammış yiyince o meşhur meyveyi
maşukun yolu ancak cehennemin dibine kadar

belki hep yalan aşklarla avuttuk kendimizi
aşkların Sultanını tanımak neden bu kadar geçti
bu yol uzun meşakketli ve çetin
yürümek yürek ister olmasa da takatin

akrep yelkovanı kovalar dakikalar saati
yaklarşıtırır her saniye kendine Azraili
mutlu olmak için ne kadar zamanın var bilinmezken
isyansız olmaktır bu işin marifeti

Bir zamanlar şeref yaşardı bu topraklarda
Sonra siz geldiniz şeref (siz) oldunuz
Sizden sonra şeref tutunamadı hayata
Şerefsiz bir dünya ya siz sebep oldunuz
Sonra sizi silelim dedik şerefi kurtarmak adına
Artık siz şereften yoksundunuz
Bizde sizi şeref(siz) kabul ettik

Sair_yurek Mehmet ŞAHİN