zaman akıp giderken
geriye dönüp bakamıyoruz bile.
dün papatyalar toplarken,
bugün dökülen yaprakları sayıyoruz.
cıvıldaşan kuşların yerine,
kaçışan böcekleri görüyoruz.

yelkovan akrebi daha hızlı kovalıyor,
bebek tenin artık buruşmuş.
ağarmış saçların daha bir ahenkli,
kırışmış yüzün daha bir ışıltılı,
ve çökmüş gözlerle karşımdasın.

seni görüyorum kimseler yokmuşcasına,
bakışlarınla yaşıyorum tüm geçmişi tekrardan,
ellerim titriyor hakimiyetsizce,
kalbim bedenime isyan edercesine atıyor,
1-2-3 ve sen..

esir yüreğime, zindan olmuş damarlarım
bırakmıyorlar seni yaşatsın bedenime.
dört bir yandan sarılı bitap yüreğim
ne kadar çırpınsada iflahı yok.

menfi çabalar içindeyim
zaman dahi kafi değil.
sensizliğe aç bedenim,
yakarışım değil bu son vedam.

İNCİ TANESİ zeynep tunç